Ээж

Ээж маань түрүүчийн тав дахь өдөр энд ажилаа далимдуулан ирж миний нар гарав. Хэдэн өдөр гадуур дагуулж гарч эрхэлсээр энэ гурав дахид буцах болтол хоёрдохь өдрийн оройноос эхлээд өвдөж эхэлдгиймдаа. Ээжийн буцахийг болиулаад л, өчигдөр өглөө эмнэлэг дээр очтол биш байна, хоёрын хооронд дуншиж байж чамайг ядраах нь гээд эмчилгээ хийгээд таг хэвтүүлчихдэг байна ш дээ, ээж байгаа учираас хэвтэж байх ч сайхан байна өө, эрхэлээд л, гоё гоё хоол хийлгэж идээд л... харин мах иддэггүй юм байна гэж сайн загнуулж байх шиг байна, яаж ийм юм идхээр чинь бие чинь тэнхэрдэгийн гээд л... Ээжтэйгээ байх сайхан байна аа, даан ч ээж гэр рүүгээ яараад, Огоо хүү минь ганцаараа байгаат хоол ундгүй хэцүүдэж байгаа энэ тэрээ гээд зөнөсөн хар юманд санаа зовоод байна гээд байхийн, сонин юм аа... Тэр одоо яав л гэж дээ, хэхэ, гэхдээ хөөрхий ээжид минь бол нялхаараа л амьтан харагдаад байдаг юм шиг байна, бодхоор Огоо өлгийтөй, нээх урт юм, ядаж байхад сахалтай шүү, нүдэнд харагдаад инээд хүрээд байхийн, хаха! Өчигдөр яав, жоохон чааталчихаад л, эвий миний яадаг яадаг нялх хүү гээд байхийн, огоо одоо ичмээрийн. Хүний эх хүн гэж! Намайг байхгүй байхад бас л ялгаагүй ингээд л санаа нь зовдог байх даа хөөрхий. Нэг биеийг чинь хичнээн ч хувааж, хичнээн ч хүнд санаагаа зовоох юм билээ дээ! Бас хажуугаар нь тасгийнхаа өвчтөнүүдэд санаа зовоод байх шиг байгаан шүү... Бид тэгхэд барагтай бол ээж надаа санаа нь зовж байгаа даа гэж боддоггүй дээ, болдог бол хүмүүсээ ээжтэйгээ ойр ойрхон утсаар яриад санааг нь нэг амраачиж байгаарай!